Sabtu, 24 Mei 2008

Malam Hantu!

07/05/08
Last day exam. Jepun + Genetik. Jepun abes awal. Tapi soklan, mak aii, kawkaw punya soklan! Membara gak rasa hati bila geng IR yg lain g celebrate kemerdekaan, tapi aku terpaksa balik bilik, dok mentelaah subjek genetik. Waaaaa... sedey! Memang susah nak fokus, tapi ambik risiko, study DNA jek. KAMIKAZE! Bila sampai DC, aku dah rasa lain macam. Rasa dah tak masuk otak lagi dah. Tapi, sib baik soklan ok.. Mekasey Miss Chee! Harap2 genetik aku tak kantoi sem ni!

Petang lak, aku n Mala gi ambik kereta kat Kingfisher, dah booking dengan si Jennifer. Janji kol 6, tp kereta Kancil Jennifer tak muncul lagi. Jadi, aku n Mala sewa Iswara Aeroback. Pastu, balik kolej, angkut barang utk dihantar ke rumah Rain kat Inanam. Tak kuasa nak tinggalkan kat Dewan CD, menyusah jek! Kali pertama angkut, penuhkan dgn barang mala dulu. Rain ikut. Ye la, aku ni bab ingat JALAN, memang tak bole harap! ZERO! Sebelum sewa kereta, aku dah call mak dulu. Nanti accident lagi, toghobang duit den! Tapi malam tu, sempat aku berlumba dengan 1 TEKSI. Mala cakap, budak yg duduk sebelah driver teksi tercengang bangang bile aku potong dia. Puas rasa hati bila dapat bawak laju! Ye la, orang lelaki, bile kereta depan lembab, mula la kuar dialog: "Hah, mesti PEREMPUAN yang drive nih!" Eeee, geram aku! Mungkin budak dalam teksi tu tercengang sebab tengok yg potong dia perempuan kot. Mungkin. Aku ni, pantang kene potong kat jalan. Aku akan potong balik. Nah, rasakan!

Dah berpeluh-peluh angkat barang, 2 trip ke Inanam (4 kotak A4+5 kotak besar+2 bagasi), aku, Mala n Rain lepak kat Restoran Farvis. Mana lagi, kalo tak Maimunah, Farvis! Kalo tak Farvis, Maimunah! Siap contact Lyn lagi. Lyn, Lum, Wanie n Teddy datang kat Farvis, jumpa aku utk kali terakhir kononnya. Hehe.. Lum sewa Kelisa. Teddy nak g clubbing malam tu. Ewah, siap 'menjangok' lagi si Teddy tu.. Dalam kol 11.20, aku pun chau, anto kereta ke rumah aunty, mak Jennifer. Episod MALAM HANTU aku bermula dari saat tu - aunty tak nak anto kitorang balik UMS! Ish, CELAKA betol nyonya tua tuh! Selalu Jennifer anto sampai kolej. Tapi disebabkan otak yang penat setelah melalui 3 hari yang giler, aku dah takde perasaan.. Apalagi, JALAN KAKI lerrrr!

Mala dah risau. Esoknya dia ada MUET Speaking. Nak jalan kaki dari KF ke UMS, 1 jam. Penat punggah barang tak habes lagi, nak jalan kaki. Sian Mala. Mala tahan teksi, teksi kata tunggu, tapi dah berapa minit, tak muncul2 lagi. Tu la, BAHANA potong teksi tadi! Teksi pun tak ambik kami! Jalanraya masa tu dah lengang, tak banyak kereta. Peluh dah menyimbah-nyimbah. Nak sedapkan hati Mala, aku ajak dia tunggu teksi kat roundabout KF. Bila takde teksi yang muncul, kitorang menapak jalan kaki. Aku yang bermulut masin pun cakap dengan Rain, "Sib baik ada lampu jalan kan Rain. Terang sikit." Tup tup, lepas je aku meluahkan kalimah tu, lampu jalan di 1 tiang paling hampir dengan kitorang TERPADAM! Aku terus terdiam, kunci mulut. Macam petanda tak elok je. Waaaa... "Kenapalah takde orang nak tumpangkan kita?" aku mengomel dengan Mala n Rain.

Jalan punya jalan, sebuah bas mini berhenti. "Mari naik," pelawa 2 orang pakcik dalam bas mini tu. Kitorang dah cuak. Naik, tak naik. Tak naik, naik. Masin betul mulut malam tu, tadi baru cakap, dah ada yang nak tumpangkan. Muka pakcik-pakcik tu menakutkan. Tapi bila dorang cakap, tak takut ke ada kes rogol kat KF?, kitorang terus naik van tu. Aku suruh Mala n Rain masuk dulu, aku stand by duduk kat pintu, juz in case.. Tapi pakcik-pakcik tu ternyata berniat baik. Kitorang mintak ditumpangi sampai bus stop luar UMS je. Moral yang kitorang dapat, MUKA YANG GARANG JANGAN DISANGKA JAHAT! Baru 2, 3 tapak melangkah turun, Nissan Frontier berhenti di sebelah kitorang. "Naiklah.." Dah, sudah. Sorang lagi ajak naik. "Jangan takut, saya staff UMS," kata lelaki tu. Dengar je 'staff', kitorang terus naik! Bagai orang mengantuk disorong bantal! Lepas kitorang dari soal jawab dengan GUARD sebab sampai kampus lepas jam 11 malam! Hehehe..

Encik apa ek nama lelaki budiman tu, lupa aku. Yang lawak, lepas je turunkan kitorang kat Kampung CD, dia yg ucap Terima Kasih kat kitorang! Hahaha.. Nervous kot. Patut kitorang yg ucap Terima Kasih kat dia dulu.. Haii, kalau la berjalan kaki, kol 1 pagi baru sampai Kampung CD kot.. Memang tak dapat dilupakan MALAM HANTU malam tu! Hantu tu siapa lagi kalo bukan aunty, mak Jennifer!!! Kalau tak kerana dia, tak la kitorang berjalan kaki. Kalau tak kerana dia, aku, Mala n Rain takde MEMORI SEHEBAT 'Malam Hantu'.. Hehehe..

Tiada ulasan: